پیدایش موسیقی

پیدایش موسیقی را گروهی همزمان با پیدایش سخن و آغاز زندگی می دانند. برخی می گویند که الهه یا رب النوع موزها آنرا به انسان آموخته و برخی ادعا می کنند که فیثاغورث آنرا از شنیدن آوای پتک آهنگران و مقایسه آنها با هم دریافت کرد.(سردشتی1385، 33)

اما کارشناسان دوره پارینه سنگی Paleolithic (حدود500000 تا 12000 سال پیش از میلاد) را آغازگر موسیقی در تاریخ بشریت می دانند. دوره ای که انسان ها برای ترساندن حیوانات و یا نشان دادن هیجاناتشان اصواتی را از گلو خارج می کردند، که ریتم آنها با سرعت و کندی ضربات فعالیت جسمی خود تنظیم می کردند. همچنین دوره ای را که موسیقی در خدمت ادیان قرار گرفت را به دوره نوسنگی(حدود 6000تا 3000 سال پیش از میلاد) نسبت می دهند.زمانی که انسان به کشف کشاورزی نائل آمد و از شکارگری به کشت و زراعت روی آورد،برای رشد و رویش کاشته هایش آوازهایی را سر می داد که توسط حرکات ریتمیک اجرا می گردید.(شمس1383،15-18)

موسیقی کهن هرگز قائم به ذات نبوده بلکه همواره جزء جدایی ناپذیر آیین،افسانه،رقص و موسیقی بوده است.در واقع مفهوم موسیقی از بیرون برایش تعیین می شده است(لبافان 1389، 183)

برگرفته از پایان نامه ارشدم با موضوع "کارکرد رقص سماع در طریقت قادریه"

کُردستان، خاستگاه و مکان تعالی دف

     در میان ملل فراوانی که با علایق و سلایق گونه گون از دف استقبال کرده­اند هیچ ملّتی به اندازه­ی ملّت «کُرد» به اعتلای آن یاری نرسانده است. چراکه خاستگاه اصلی و میلادگاه حقیقی دف، در اصل، «منطقه­ی مزوپتامیا، یا به قول اعراب «منطقه­ی بین النهرین به سمت به شمال که اکثر خاک مناطق کُردنشین را شامل می­شود»، بوده است.

در آن زمان که ملّت کُرد بر آئین زرتشت بوده­اند در خواندن گاتاها و در روز «یزن» از دف بهره برده­اند. دف نوازان در شادی و غم و در آئین­های عبادی در درازای تاریخ این مرز و بوم هم­آوای  مردم کردستان بوده­اند.